එගොඩහ යන්නෝ...එන්න ගොඩවෙන්න..

එගොඩහ යන්නෝ 
මෙගොඩහ යන්නෝ
තව කවුරුද ඉන්නේ...

ඟඟුල අනෝමයි
අද මට වෙහෙසයි
යනවා නම් එන්නේ

මම මේ ඟඟුලේ අඟුලේ නැඟලා
එගොඩ මෙගොඩ යනවා........

පමා නොවන්නේ
අඳුර වැටෙන්නේ
යනවා නම් එන්නේ

මම මේ ඟඟුලේ අඟුලේ නැඟලා
එගොඩ මෙගොඩ යනවා........

මේ ගීතය විශාරද ශෙල්ටන් පෙරේරා ගායනා කරනවා උනත් අපේ මතකයට එක්කලේ පහුගිය දිනක අපි අතරින් වෙන්වුනු ශතිෂ් පෙරේරාගේ හඬින්..

බොහෝම සරල වචන ටිකක්...ගැඹුර කියන නාමයක් නැහැ...එතරම්ම සරළයි...ඩෝල්ටන් ද අල්විස් ලාංකේය සුභාවිත ගීතයේ සුමට පෙරගමන් කරුවා කියලා මම නිතරම හඳුන්වන්නේ මේ සරළ බව නිසා වෙන්න ඇති..

එගොඩහ යන්නෝ
මෙගොඩහ යන්නෝ
තව කවුරුද ඉන්නේ...

බැලූ බැල්මට තොටියෙකු(වියපත්) ඟඟ හරහා එගොඩ සහ මෙගොඩ වීමට මගීන්ගෙන් කරන ඉල්ලීමක්..සැබවින්ම බැලූ බැල්ම එලෙසයි..නමුත් මේ සරළ වචන තුල මහා සිතීමට අසීරු ඟැඹුරු බවක් ගැබ්වෙලා තියනවා..

ජීවිතය කියන දේ භව කියන මායාවේ හිර වෙලා..සසර කියන වදන් වල ඇලිලා...මින් එතෙර කරන්න පුලුවන් කෙනෙක් ගැනයි මේ කතා වෙන්නේ..

ඩෝල්ටන් මහත්මයාගේ වඩන වලින්ම කියනවානම් මෙන්න මෙහෙමයි.." ශෙල්ටන් මේක නිකම්ම නිකන් තොටියෙක් ගයන ගීතයක් නෙමෙයි..මේක කියන්නේ බුදුන්.."

අන්න එහෙමයි ඩෝල්ටන් ද අල්විස් මේ ගීතය ශෙල්ටන් පෙරේරාට දෙද්දි කිව්වේ..

ඟඟුල අනෝමයි
අද මට වෙහෙසයි
යනවා නම් එන්නේ


මම මේ ඟඟුලේ
අඟුලේ නැඟලා
එගොඩ මෙගොඩ යනවා........

මෙතන ගඟුල සැඩ බවකුත් තොටියාට වෙහෙස බවකුත් අඟවනවා...මොකක්ද මේ වදන් වල අර්ථය..කුමක් ව්‍යාංගාර්ථ කොටද මේක දක්වලා තියෙන්නේ...

ඟුගුල කොහිමටත් සැඩයි ...ඡන්ඩයි..රුදුරුයි..මම දැන් මහළුයි ..මේ සැඬ ගං දියේ මම පහසුවෙන් හැම අපහසුවක්ම මඟහැර එහෙ මෙහෙ ගියා..මම උඩුගං බලා පීනුවා..නමුත් මට ඔබ ගෙනයන්න තිබෙන්නේ තව සුලු වේලාවයි....

බුදුන් වහන්සේගේ සිත කියවූ අයුරින් ඩෝල්ටන් අල්විස් මේ කියන්නේ කුමක්ද?සෑම වචනයකම තිබෙන දැඩි සම්භන්ධය හරහා පහත පද වලින් එය මනා නොට පැහැදිලි කරවයි..

පමා නොවන්නේ
අඳුර වැටෙන්නේ
යනවා නම් එන්නේ....

සංවේදී උපමා භාවිතය...අපූරු සත්‍යාවභාශය...අනුපමේය නිර්මාන කුසලතාවය..වෙන කුමක් නම් මින් නොපෙන්වයිද?

පිරිනිවන් මන්චකයේ මරණය අභියස සිටින බුදුන් "එන්න අඳුර ආසන්නයේය...ප්‍රමාදය මරණයට හේතුවේ අප්‍රමාදීව කටයුතු කරන්නැ'යි දේශනා කරයි..මේ එයම නොවේද?

මේ කෙටි කොට දැක්වූ සරළ මහා පරිනිර්වාණ සූත්‍රය නොවේද?.....

කියන්න ...මෙය සැබෑවක් නොවේද?

ආදරය හුදෙක් විඳීම පිණිසය...නමුත් ප්‍රේමය උරුම

කරනා සියළු දේ අප භාර ගත යුත්තේ කොන්දේසි

විරහිතවය...ආදරය එය ලබාදෙන්නේද

එලෙසය...කාලය බොහෝ ගැටළු නිරාකරණය

කරනවා කීවත් එය

තරම් හිත හදාගත හැකි මුත් කිසිදාක පිළිතුරු

සොයාදෙන යමක් නැත..ආදරය හුදු මානසික

සහනයක් නොවී

ඇවිලෙනා ගින්නක්ම වන්නේ කුමන හේතුවකින්දැයි නියත වැටහීමක් නොවුනද එය මේ යැයි විස්තර කල

නොහැක්කක්ද නොවේ...නමුත් එය තවකෙකුට පැහැදිලි කර දිය හැකි මට්ටමක වේදැයි පවතින්නේ

සැකයකි...එය කෙටියෙන්ම කියනවානම් "නුඹ සහ මා සහ අප" එපමණකි....!! එය එසේ වීම සහ නොවීම

මත බොහෝ දෑ තීරණය වේ.....!!!!!

මා හට ඇය හමුවන්නේ ගිය අවුරුද්දේ මෙවැනිම මාසයකය..වසන්තය පසුගිය අවුරුද්දක් පුරා මා

ජීවිතයට ඇය එක් කලේ කිසිදු ලෝභී බවකින් තොරවය...අප බොහෝ සතුටින් කල්

ගෙවීය...පුරාවසරක් අප බොහෝ භාධක මතින් ආහ

බොහෝ දෑ සිදුවිය ...සිදු විය යුතු දෑද සිදු නොවිය යුත් දෑද ඒවා අතර විය...අවසන හිතූ තරම්

සොඳුරු නොවිය..මට සිලිටු නොවීය...ඉහත සියල්ල එය හරඹයාම ලියන ලද්දකි...

අහෝ ප්‍රේමය ...තවත් හිත් ස්පර්ශ කරනු ....ප්‍රේමයෙන්ම පමණක්ම...අන් කිසිවක්ම නොදී...!!!!!

"ප්‍රේමය නම් පක්ෂියා නිදහස වෙනුවෙන්මය කූඩු කිරීම පිණිස නොවේ"

අපූරු මිනිසෙක්...

මට ඔහුව පළමුව මුනගැසුනේ අන්තර්ජාල රේඩියෝවක වැඩසටහනක් සඳහා සාභාගීකරවා ගැනීමේ අරමුනෙන් පැවති සාකච්ඡාවකදීය..එම සාකච්ඡාව පැය හතරක් පමණ දීර්ඝ විය..අප බොහෝ දෑ සාකච්ඡා කලෙමි..එම සාකච්ඡාව අතර ඔහු හා ඔහුගේ මිතුරු කවියෙකු කවි කිහිපයක් ගායනා කල හ...එක් කවියක යම් දෝශයක් විය, මා එම දෝශය කීමට බිය වීමි...නමුදු බියෙන් මා ඔහුට එම වැරැද්ද කීමි..මා සිතුවේ "තමුන් අපිට කවි කියලා දෙන්න එනවද" කියා විමසා සාකච්ඡාවද අවසන් කොට ඔහු වහාම ඉවත්වීමට ක්‍රියා කරනු ඇතැයි කියා ය.

ටික වේලාවක් ඔහු නිහඬව සිටියේ මා තවත් බිය ගන්වමිනි..

"සමාවෙන්න මහත්තයෝ මටත් අරයා කියපු වැරැද්ද තේරුනා..වැරැද්ද පෙන්නලා දුන්නු එකට බොහෝම ස්තූතියි..."

ඔහු තවත්

බොහෝ දෑ කීය මුත් මගේ සවනත එම කිසිවක් රැඳුනේ නැත..මා සිත ඔහුගේ අසීමිත නිහතමාණී කමින් මුසපත්ව ශාන්ත සුවයකට පත්ව තිබිණි...

"මෙච්චර නිහතමාණී මිනිස්සු ඉන්නවද බං" මම වහාම රේඩියෝ අන්තර්ජාල සංවාදයෙන් ඔහුන් ඉවත් කර මා හා වැඩසටහන් සාකච්ඡාවේ සිටි නීතීඥ වරයාට කෙඳිරීමි..

නැවත අප බෝහෝ දෑ සාකච්ඡා කලෙමු...එය සාකච්ඡාවකටත් වඩා දිගු වූ පාඩම් මාලාවකි.....

මේ මා කථාකරන්නේ වෙන කිසිවෙකු ගැන නොව "සුනිල් ජී කුකුලේගම" නම් වූ අසහාය නවකතා කරුවා,ගේය පද රචකයා, පුවත්පත් කලාවේදියා හා කවියා පිළිඹඳවය.

කෝකිලහඬ කවි සංගමයේ නිර්මාතෘ සහ ප්‍රධාන ලේකම් වරයා වශයෙන්ද කෝකිලහඬ පුවත්පතේ ප්‍රධාන කතෘ වරයා ලෙසද ලක්දිව ඉතා ප්‍රසිද්ධියටපත් නවකතා රුසක කතෘ වරයා වන ඔහු කාව්‍යකෝකිල ගෞරව සම්මාය,කාව්‍ය ජෝති ගෞරව සම්මානය,ශ්‍රී රෝහන ප්‍රදීප කාව්‍ය චූඩාමණී ගෞරව සම්මාණය,කාව්‍ය වංශාභිමානී දේශශක්තී ගෞරව සම්මානය,සාහිත්‍ය කලා ශූරී දේශබන්දු ගෞරව,සාම විනිසුරු (දිවයිනටම) යන ගෞරව නාමයන්ගෙන් පිදුම් ලද්දෙකි..........................

අප යමෙකුට යමක් කිවු විට හෝ වැරැද්දක් පෙන්වා දුන්විට නිතරම අපට සිදුවන්නේ අප අපහසුතාවයට පත්වීමයි...මම ඉතාමත් මෑත ෆේස් බුක් සඳැස කවි කණ්ඩායමක කවි පොතක් කල කාන්තාවකට කවියක වැරැද්දක් පෙන්වා දුන් විට ඇය මා හට අසභ්‍ය ලෙස බැන මිතුරු හවුලෙන්ද ඉවත් කර තිබිනි...එහෙව් මිනිසුන් අතර මෙම නිහතමානී මිනිසුන්ගේ ගුණ අපි කෙසේ වර්ණනා කරමුද?

මේ සටහන් කල මේ සෑම අකුරක්ම ඔහුගේ අවංක නිහතමාණී ගතියට උපහාරයක් වේවා........!!!!!!

සබඳ අපි

වියපත්ය පිය නැගූ මාවත්
දරිද්‍රතාවය ලැගුම්ගෙන ගස් වැල්
කුස පොත්ත පිට පැද්ද වැදී
ඉකි ගසයි ජීවිතය............


පිය මතින් පිය තැබූ
සදාතනික ජීවිතය
යදියි තව එක් දිනක්-මිය යන්න මත්තෙන්
අනෝරා දැක අත ලඟම
දනහිසෙන් උඩට දිය නොඑන.....


"අනිඡ්චා වත සංඛාරා"
දිටිමි තාප්පයක පාප්ප අතුරා
සුදු කඩදහියක
වර්ණ ඡායාරූපයක්ද යොදා......

යාන්තමින් හතර රියනක්
ජන ඝනත්වය අඩු තැනක
එතරම්ම ලාභ නොවූවත්
මිලදී ගත යුතුවම ඇත.......


තහඩු හෙවිල්ලවූ
වියූ පොල් අතු සිර ගෙයින්
පාරට තාර ඉල්ලිය යුතුය
සුදු පලස් එලන්නට
බෝඩ් ලෑල්ලක් ඔසවා...... 

සබඳ ප්‍රේමය...

ආදරය කියන්නේ විරහව මේ තරම්ම තදින් ගෙනෙන දෙයක් කියලා දැනුනනම්, සත්තකයි කවරදාකවත් ආදරයනම් කරන්නෑ.

දුක හූල්ල හූල්ල කොට්ටයක් යට වැලපෙද්දි ලෝකයකට නොපෙනෙන්න කඳුළු හංගං හිටියේ කියන්න බැරි දුකකින්..ආදරෙන් මේවා ලබා ගත්තේ මම විහින්" වෙලාවකට හිත එහෙම කිව්වා"

කප්පරක් සිතුම් පැතුම් හිතේ මහ මෙරක් බරට තුරුළු කරන් සාර සංඛ කල්ප ලක්ෂයක් එකට ඉන්න පෙරුම් පුරපු හිත් දෙකක් ආයේ කවරදාකවත් එකතු නොවෙන්න දුරස් වුනාම හිතට දැනෙන හැඟීම් අකුරු කරන්න වචන කරන්න හරිම අමාරුයි අපහසුයි..

මම ආදරය කලා.."මගේ ආදරේ හරි දරුණුයි" පොඩ්ඩ එහා මෙහා වෙද්දි හොස්ස ලඟින් මැස්සා යන්න බැරි මම මොන කෙහෙල් මලකට ආදරය කලාද කියලා හිත මහා දුකකකින් මටම දෙස් තියාගන්නවා...

ජීවිතේ ගත්තු හැම හුස්මකටම නමක් ගමක් දෙන්න ලොකූ කාලයක් මම උත්සහ කලා ..පුළුවන් උපරිම සමහර විට ඊටත් වැඩිය උත්සහ කලා..එහෙම නමක් මටත් හොරෙන්ම ලියවුණා...
මැකිලා යයි කියලා හිතුවට කවරදාකවත් නොමැකෙන්න ඒ නමු හුස්මට එකතු වෙලා එහෙම නවතින්නැතුව ලේ වලටත් එකතු වෙලා ...තේරෙන සිංහලෙන් කියනවානම් ඇඟට පත්තියම් වෙලා..

මම හුඟාක් වැරදි කලා..මහා ලොකු අපරාධ නොවුනට කරපු සමහර දේවල් හුඟාක් දරුනුයි..බොළඳ අහින්සක ගෑණු හිතකට එහෙම දරුණු කම් දරාගන්න බැරිව ඇති.

අපි ආදරය කරන්න අරන් හා හා පුරා කියලා අවුරුද්දක් ලබන්න ඔන්න මෙන්න කියලා තියෙද්දි අපි හිතපුවත් නැති විදිහට අපිට වෙන් වෙන්න වෙලා..

හැම කෙනෙක්ම කැමති ආදරයෙන් එක් වීමක්ම විතරක් ලබන්න උනාට ආදරයට සමානුපාතික විරහව නිතරම ඊට හරස් වෙනවා..අපි ඒකට කොහොම නම් දාගත්තත් ඒක මහා දුකක්ම විතරයි......

කවුරුහරි ඇහුවොත් මගේ ආදරය නිසා එයාට මොනවද ලැබුනේ කියලා මම කවදාවත් පැකිලෙන්නේ නැහැ ඒ ලැබුනේ කඳුලු කියන්න.. මොකද ඒක තමයි යථාර්තය..මම වැරදි කරලා උත්සහ කලා එහෙම වැරදි කාගෙ හරි පිටින් දාලා හිත නිදහස් කරගන්න...මම වැරදියි ..සිය දහස් වරයක් නෙමෙයි ලක්ෂ කෝටි වාරයක් මගේ වැරදි වලට එයා සමාව දෙන්නැති..
නමුත් හුරු වැරදි පාරනම් මම වැරදියි...

මම එයාට දෙන්න අවශ්‍ය නිසි තැන දුන්නද කියලා මගේ හිත නිතරම ඇහුවා.."නැහැ" හිත දුන්නේ එහෙම පිළිතුරක්....

මගේ හිත පුදුමයි..."මෙච්චර මහ මෙරක් වගේ ආදරය කරපු කෙල්ලෙක්ගේ ආදරය ලබන්න බැරි අවාසනාවන්තයෙක් වුනා කියලා හිතෙත්දී මම මම ගැන ඇතිවෙන්නේ ලොකූ කලකිරීමකුයි ලැජ්ජාවකුයි විතරයි....

එයා අම්මා කෙනෙක් දරුවෙක්ට ආදරය කරනවාටත් වඩා මට ආදරේ කලා...වැඩිපුරම ගෙදරින් පිට හැදුනු නිසාද මන්දා මට අම්මගේ ආදරේ මහා ලොකුවට දැනුනේ නැහැ..මගේ පිටිපස්සෙන්ම වැටිලා ජීවිතේ හැම තැනදිම අත්වැලක් වුනානම්..පොඩි දරුවෙක්ට වගේ ආදරෙන් ජීවිතය කියලා දුන්නානම් ඒ වෙන කවුරුවත් නෙමෙයි එයාම තමයි...

මම වැරදි කලා..හුඟාක් ..මහා ගොඩක්..හැබැයි තේරුම් ගත්තේ පරක්කු වෙලා...ජීවිතේ පිටිපස්ස බලපු හැම වෙලාවකම මම මට අයිති දේවල් දැක්කේ නැවත ගිහින් ලබාගන්න බැරි හුඟාක් දුරකින්...මේකත් එහෙමයි...

ජීවිතේ අහිමිවීම කියන කාරණාවම විතරක් උරුම කරගෙන වෙන්නැති මම උපදින්නැත්තේ....එහෙම කියන්නේ හිත හදාගන්න...වෙන මොකටවත් නෙමෙයි..

"ඔබේ රුව රසඳුනක් වූවත්
කමක් නැහැ මට තවත් ඇසකට
නමුදු ඒ රුව තවත් කෙනෙකුට
අයිති වනු බැහැ දරා ගන්නට...."

ජීවිතේ කියන්නේ ඉරිසියාව හුඟාක් ඉහලින් වැජඹෙන තැනක් ... හිත මොකක්දෝ නොදන්න බැම්මකින් බැඳලා ..."උඹ වැරදියි" ජීවිතේ කවදාවත් නැතුව මට චෝදනා කරනවා..

හ්ම් මම වැරදියි.......කවදාවත්ම නැතුව මගේ හිතත් මටම වැරදි කියනවා..එයා අහින්සකයි..හැම ගෑණියෙක්ම වගේ බොළඳයි..එහෙම හිත පුරා ආදරය කරන්න පුළුවන් හිතක් මරලා දාපු මම නිවැරදියි කියලා කිව්වනම් තමයි පුදුම......

මම අසීමිතව දුක් වෙනවා...අසීමිතව විඳවනවා...එන්න...පුළුවන්නම්..හිත හැදුනහම..දන්නවද? හැම කටුක ගිම්හානයකටම පස්සේ ලස්සන වසන්තයක් තියනවා....නමුත් ඔයා කියාවි නැවතත් වසන්තයට පස්සේ දරාගන්න බැරි ගිම්හානයකුත් ඒවි කියලා...

මරණය පෙනි පෙනී..

අතුපතර විහිදුන ගසක දෙබලකට මා නැගගත්තේ දැඩි වෙහෙසක් ගෙනය..රාත්‍රිය නිසා මුලතිව් මහ වනයේ බොහෝ වනචාරීන් සිටිය හැක..අවි ගත් වුන් මෙන්ම දත් විලිස්සූ උන්ද වෙයි..ලේ ගලනා කකුල තවමත් රිදුම් දෙයි....ලේ බිඳු ගස දිගේ පහලට ගලයි..ලේ සුවඳට දිවි වලස්සු ගස වටේ එකතුවනු ඇත...මා ලේ බිඳු පිසදා වෙනත් අත්තකට ගියෙමි...තරමක් දුරකින් කටහඩවල් ඇසෙයි...ඒ හඩ නියතවම දෙමලය..


ටෙරාලා සෙට් වෙලා. .....මා මා හටම කියාගතිමි....


මා සිටි ගස යටින් තුන්දෙනෙකුගෙන් සමන්විත සිරික්සුම් කණ්ඩායමක් විය..ආටි...රිපීටර්..මෙන්ම ටී 56 අවිද ඔවුන් සන්තකයේ විනි..මට ඔවුන් පැහැදිලිව පෙනෙයි..

මැරෙන එක මුං මරාගෙනම මැරෙනවා..

ඇසිල්ලකින් අත තිබූ ටී 56 වර්ගයේ ගිණි අවියට ඉතිරිව තිබූ අවසන් පතුරම් කොපුව ඇතුලත් කලෙමි..මානය බලා හැල්මේ සියළු පතුරම් නිමාවෙන තෙක් වෙඩි තැබීමි...අත වූ අත් බෝම්බයක්ද පහතට හෙළුවේ යාන්තම් හෝ හුස්ම ගන්නා යමෙකු පහත සිටිය හැකි බැවිනි..

හනි හනිකට ගසෙන් බැස ගතීමි..ත්‍රස්ථයන්ගේ සිරුරු කොටස් බැලූ බැලූ අතය..මා හට වේදනාව අතරින් සතුටක් විය....මියගිය ත්‍රස්තයෙකුගේ පපු රුඳවුමෙහි තිබූ පිරුණු උන්ඩ කොපු කිහිපයක් හා තවත් ගමන් කතනයක් මා අත්පත්කරගත්තේ ආයාසයකින් තොරවය..

ත්‍රස්ත පාලන ප්‍රදේශ ඇසෙනා මානයේ විය හැකිය..නොමැතිනම් තුන් දෙනෙකුගෙන් පමණක් සමන්විත පිවිසුම් කණ්ඩායම් කඳවුරෙන් පිටත සැරිසරන්නේ නැත..

කල්පනාකිරීමට කාලයක් නැත..ත්‍රස්තයන්ට අයත් වතුර බෝතලයකින් දාහය තරමක් නිවාගත් මා කකුල තරමක් ඔසවමින් ඉදිරියට සේන්දු විය.

පෙර නොවූ දහිරියක් හිතේ විය....කොහෝම හරි කෑම්ප් එකට යනවා මා තදින් කියාගතිමි..


කකුලෙන් වෙන්වුනු මුත් සිරුරෙන් ඉවත් නොවුනු මස් වැදැල්ල ගමනට මහත් හිරිහැරයකි..කලවා කොටසේ වැඩි ප්‍රමාණයක් ස්නයිපර් ප්‍රහාරයකට ගොදුරුව ඇත...අතරින් පතර කෝටු කැබළි වල වදින කකුල එක්කලේ දැඩි වේදනාවකි..අවස්ථා කිහිපයකදීම කකුලේ එල්ලෙමින් තිබූ මස් වැදැල්ල කටු අකුළුවල පැටලිනි..

වේදනාව දරාගනු හොහැකි තැන පොළවේ දිගාවී එහෙ මෙහෙ අත වේගයෙන් ඇදුනි..දත් වේදනාව සමඟ පොපියනා බවක් විය...අතට හසුවුනු බොහෝ දෑ දත් වලට අල්ලා වේගයෙන් හැපීය..මුත් වේදනාවේ අඩුවක් නොවිනි...


අතට හසුවූයේ කළු ගලකින් කැඩී වෙන්ව ගිය ඉතා තියුණු කළුගල් කැබැල්ලකි..මස් වැදැල්ල එක් අතෙකින් පසෙකට ඇද අනෙක් අතින් මස් වැදැල්ල කපා දැමීමට මා අසීමිතව වෙහෙසුනෙමි...හය හත් වරක උත්සහයකින් පසු මස් වැදැල්ල සිරුරෙන් වෙන්කර ගැනීමට මා සමත් වූවත් සිරුර බොහෝ දුබල වූ සෙයක් විය..

නැවත දෙපයින් නැඟීසිටීමට කිහිප වරක් උත්සහ කලද එය අසාර්ථක වූයේ සෑම අවස්ථාවකම කපා හෙලූ කෙසෙල් කඳක් සේ බිම වැටුනු නිසාය..

වැටුනු සෑම අවස්ථාවකම එරමිනියා කටු සිරුරේ බොහෝ තැන් සිදුරු කරවීය..

රාත්‍රිය බොහෝ දිගුය..මා තවමත් පියවි සිහියෙන් සිටීම මටම අදහාගත නොහැකි විය...එළිවෙන්නට මත්තෙන් ජීවිතය සොයාගත යුතුය නැතිනම් සියදිවි නසාගත යුතුය..මා හැකි තාක් දිරි ගෙන නැඟී සිටියෙමි...


කඩාවැටුනු ලී දන්ඩක් ගෙන එහි වාරුවෙන් අපහසුවෙන් පිය එසවීමි...

ඉදිරියට තැබුවේ අඩි දහයක් හෝ පහලොවක් පමණි..එහෙ මෙහෙ දුවන විදුලී පන්දම් එළි බොහෝමයක් විය..අතරින් පතර ගමන් කථන හඬද දෙමළ බසින් කියනා මොන මොනවාදෝ ඇසෙයි හඬේ තරමින් දහ දොළොස් දෙනෙකුවත් සිටිනවා විය හැක..


මා බිම දිගාවීමි...දිගාවී මාතෙක් පිහිටට තිබූ දඩු කැබැල්ල හඬක් නොනැගෙන්නට බිමින් තැබීමි..


දුවන්නට හෝ වෙනත් ක්‍රියාමාර්ගයක් ගැනීමට කාලය නොමැත..මා බිම දිගාවී මුහුන කොළ රොඩු අතර සඟවා ගතිමි...


දැන් මෙම පිරිස සහ මම අතර දුර මීටර් දහයක් හෝ පහළවකි..නියතවම ඔවුන් ඉහත වෙඩි හඬ ඇසී පැමිනි පිරිසක් විය යුතුය..


දැන් පිරිස මට අඩි ගනනක් දුරිනි..තවත් මිනිත්තු කිහිපයකින් ඔවුන් මා පසුකර යන ලදි...

දැන් ඔවුන් මා පසුකර මීටර ගනනක් ඉදිරියෙනි..

මා සැනසුම් සුසුමක් හෙලීය....

ගතවූයේ විනාඩි කිහිපයකි..මා ත්‍රස්ථයින්ගෙන් ගත් ගමනි කථනය එක්වරම ක්‍රියාත්මක විය..එම හඬින් ඉදිරියේ වූ ත්‍රස්තයන් මා දෙසට හැරුනේ ක්ෂණයකිනි..

කල යුතු වෙනත් දෙයක් නැත...එක්වරම මා ගිණි අවිය ක්‍රියාත්මක කළ හෙයින් ත්‍රස්තයන් අන්දමන්දව බිම ඇද වැටිනි...

වැටුනු ත්‍රස්තයින් අතරින් පණ තිබූ අයෙක් අත් බෝම්බයක් මදෙසට දමා ගැසීය නිවැරදිව මා සිටි පෙදෙස නොපෙනුන නිසාදෝ එය පුපුරාගියේ මා සිටි තැනට අඩි කිහිපයක් ඉදිරියෙනි..දකුණු අත සිරුරට සවි වී තිබුනාද ගැලවී තිබුනාදැයි මා හඩ පැහැදිලි දැනීමක් නැත..මා මා සතුව ඉතිරිව තිබූ අත් බෝම්බය එදෙසට දමා ගැසුවේ සිරුරේ තිබූ අවසන් ශක්තිය ප්‍රයෝජනයට ගනිමින් විය යුතුය..

කකුලේ වේදනාවත් අතේ වේදනාවත් උහුලාගත නොහැකි විය...

පැය කිහිපයක් මා සිහියත් අව සිහියත් අතර විය....මා මරණය දෑස මානයේ තබා නිවැසියන් හා හිතමිතුරන් සිහිකර දුක් වීමි..

වේදනා විඳිනවාට වඩා සියදිවි හානිකරගැනීම වටී..මා ඉතා අපහසුවෙන් ත්‍රස්ත මළ සිරුරු වෙත ලං වූයේ ඔහුන් සතු ගිණි අවියක් ගෙන මා ප්‍රාණය නිරුද්ධ කරගන්නටය..

ඉදිරියට බඩගා ඇදුනේ කවරදාකවත් නැති ශක්තියකිනි...

ගිණි අවිය කුමන වර්ගයේදැයි දැනුමක් නොවිනි..එය ගෙන නිකටට යටින් තැබීමි..වේදනා ගෙන දෙන දකුණු අතේ දබර ඇඟිල්ල කොකා ගැස්සවීමට තරම්වත් සවි නොවිනි..මා කිහිප වරක්ම එසේ උත්සහ කලත් එය ව්‍යාර්ථ විය..

යලිත් ඈතින් යම් හඬක් ඇසේ සටනට මා සතුව සවියක් නැත..

මා ඒ දෙසට බඩගා ඇදුනි..

සර් මේ දැන් ටෙරාලා මෙතනින් ගිහින් තියනවා..මට අවසනට ඇසුනු හඬ මා නැවත නැඟී සිටවීමට සමත් විය..

මා සිරුරේ සියළු වෙර යොදා සර් මම ....ම්...ම්...ම්..මම ..කියාගත්තා පමණි..මා හාත්පසම කළුවර විය...කෝප්රල්...කෝප්රල්....කිහිප දෙනෙකු එසේ මා අසළම කෙදිරීය..

දින දහනවයකට පසු මා නැවත මේ ලෝකය දිටිමි..මුත් අතක් සහ පාදයක් මා හට අහිමි වී තිබිණ..

යුධ හමුදා ඉහල නිළධාරියෙකු ජාතික රෝහලට පැමිනියේ භූමි පුත්‍ර පදක්කම සහ තවත් බොහෝ දැ රැගෙනය...මා යාන්තමින් එසවී ඔහුට ආචාර කලෙමි.

අතුරු මිතුරු...(ප්‍රවේශමෙන් පරිහරනය කරන්න)

ජීවිතය කියන්නේ මොකක්ද කියලා අපිට තේරුම් ගන්න පුළුවන්ද? බැහැ..අපි බැඳලා..බැඳීම්වල හිරවෙලා..සමහර විට හුස්ම ගන්නවා හැරෙන්න අපිට ජීවිතයක් නැතුව ඇති..ඉපදුනාම ටික කාලයක් ජීවත් වෙලා මැරිලා ගියහම ජීවිතේ සම්පූර්ණයි කියලා අපි හිතනවා..යථාර්තය ඊට වඩා හුඟාක් වෙනස්..එහෙමත් නැත්නම් අපි තරමක් දුරකට වෙනස් කරලා ..මේ එහෙම කතාවක් සිදුවුනේ කාටද කියලා අහන්න එපා නමුත් අඩංගු දේ වැදගත් වේවි..

ආදරය හැමදාම යන්නේ විරාගයට සමානුපාතික මාර්ගයක...මම එහෙම කිව්වහම ඔයාලා කියයි එහෙමම වෙන්නෑ කියලා..අපිට යාළුවෝ ඕනෑ තරම් ඉන්නවා හැබැයි මේ යාළුවන්ගෙන් හිතවත්තු ඉන්නේ බොහෝම ටිකයි..

අපි සමහර යාළුවෝ ජීවිතේ හුඟාක්ම ලං උනාම බැඳීම් වැඩි උනාම නම් දෙන්න උත්සහා කරනවා..අයියා..අක්කා..නංගි කියනවාට අමතරට අපේ කියන විශ්ෂණ නාමයත් එකතු කරනවා..මේ මගේ මිතුරා (නම කිව නොහැකි) තම පෙම්වතියට හදුන්වලා දෙනවා තමන් බොහෝ ලෙංගතු තමාගේම සහෝදරිය යැයි කියාගත් කාන්තාවක්..මේ තැනැත්තියත් ඉන්නේ විදේශයක අර මම නම නොකියපු මගේ යහළුවාගේ පෙම්වතිය ඉන්නෙත් විදේශයක ..

ටික දවසක් යද්දි අර මිතුරාගේ පෙම්වතියයි මිතුරාගේ මිතුරියයි දැඩි මිතුරියන් වෙනවා..

මගේ මිතුරා ජීවිතයේ බොහෝ දැ අර මිතුරිය සමඟ කියා තිබෙනවා..(ඔවුන් ලඟම පවුල් ඥතීන් ලෙස ඇසුරුකර තිබේ)පෙම්වතිය සමඟ අඩ දබර වීම් පවා මොහු තම මිතුරිය සමඟ කයා තිබෙනවා.......

ටික දිනකට ඉහත සිට තම පෙම්වතියගේ බොහෝ පෙර නොදුටු චර්යාවත් මගේ මිතුරා දකිනවා...පෙම්වතිය නිතර හැසිරෙන්නේ දැඩි නොරිස්සුම් සහගත බවකින්...

නිතර කතාකිරීමටත් සමීපව සිටීමටත් මගේ මිතුරාගේ පෙම්වතිය දැඩි අකමැත්තක් දැක්වීමත් එක්ක මගේ මිතුරා කරුණු කාරනා සොයා බලලා..

අවාසනාවට ඔහුට හමුවෙනවා තම මිතුරිය තම පෙම්වතියට එවන ලද ලිපි කිහිපයක්..එහි අන්තර්ගතය දකින මිතුරා සිහිසුන් නොවී සිටියානම් පුදුමයක්..

ඔහු තමාට නොගැලපෙන බවද..මෙය විවාහයක් දක්වා කිසිදු දිනයක දුර ගෙන නොයන ලෙසද...තමාට කි බව කියවෙන කේලම් විශාල ප්‍රමාණයක්ද එහි අන්තර්ගතවී තිබුනා..

කරුණු කාරනා වටහාගත් මා මිතුරා වහාම ඊට අදාල පියවර ගනු ලැබුවා...නමුත් දැන් ඔවුන්ගේ සඹඳතාවට තිබෙන්නේ දැඩි අවදානම් සහගත තැනකයි...

බලන්න ජීවිතයට අහම්බෙන් පැමින මිතුරන් වි පසුව පවුලේ සාමාජිකයන් වී ජීවිත වලට කරන බලපෑම්...මේ සමාජ ජාලවලින් අපිට හැම විටම සැබෑ පුත්ගලයින් දැනහඳුන ගන්න ලැබෙන්නේ නැහැ..කපටි ,මානසික රෝගි, තම ඉටු මනාපකම් ඉෂ්ඨ සිද්ධ කරගන්න ඕනෑම දෙයක් කරගන්න සූදානම් පිරිසකුයි වැඩිපුර  මෙතන ගැවසෙන්නේ...

මගේ මිතුරා දැන් පසුවන්නේ දැඩි කලකිරීමකින්...දැඩි අපහසුවකින්..මේ හැම දෙයක්ම ඔහු කීවේ දැඩි වේදනාවෙන්...

ඔහු අවසානෙදි මෙහෙම කිව්වා..."මචං තරහා කාරයෙක් හරි අඳුනන්නැති එකෙක් හරි මේක කිව්වනම් කමක් නෑ..බලපං අර උදේ හවස මල්ලී මල්ලී කිය කිය ඉන්න එකී කරපු හරිය"

බලන්න ජීවිත වලට ආගන්තුකයෝ කරන විනාස..අපි හැමතිස්සෙම අපේ ජීවිතවලට සම්බන්ධ කරගනිද්දි වෙනකෙක් අපි නිතරම දෙපාරක් හිතන්න ඕන..නැත්නම් අනිසි බලපැම අපේ ජීවිත වලටම තමයි..

පරිස්සමින්....