ලූණු හාදුව...

හැමදාම කාපු කටු,ටකරං,තහඩු අතරට එකතු වෙච්ච පරණ ස්ටෝරි එකක් මේක...නත්තලට පහුවෙනිදාක වෙච්ච නිසා අදම මේක ලියන්න ඹ්නේ කියලා හිතුනා...

සිද්ධිය උනේ 2010 වගේ මතක මම පොඩි එකා එතකොට...නත්තලට චූ වලින් හෝදපු ඇඳුම් ටිකත් හෝදලා දාලා එහෙම චුට්ට

ක් නිදාගන්න කියලා රෙඩි උනා...මල මඟුලයි රෙදි හෝදන්න ගිය අතර කෝල්ස් එකසිය ගානට ඇවිත්...බැලුවා...වැඩේ හරිම තමයි...උදේ පාන්දරම අමුතු උද්දාමයකින් පිරිලා ගියා...

හා හා පුරා කියලා කුළුඳුලේ දහ වෙනියට ෆෝන් එකෙන් සැට් වෙච්ච කෑලි පැටික්කි...අද එන්නලු හම්බ වෙන්න...

අතේ සතේ නැහැ මම හිතන්නේ...නෑ ..නෑ ..සර්ෆක්සල් වල ඉතිරි හැටක් තිබුනා...දහයේ කොළ පහයි පහේ දෙකයි...

මේ මැදැයි පවුලක් කන්න උනත්....මමත් දඩි බිඩි ගාලා ලක ලෑස්ති උනා...

ගෑනු දැරිවි එන්න කිව්වේ පානදුරේට..බස් එකට නමයයි...යන්නය් එන්නයි දහ අටයි..හරි තව හතලිස් දෙකක් ඉතිරියි..මේ ප්‍රතිපත්ති නැත්තම් මගේ රාජ්ජ්ජේ මෙලහකටත් බංකොලොත්...

ලෑස්ති වෙලා නිකං මොකාද එකා වගේ හැඩට පාරට සෙට් උනා..




මේ දැරිවිව දකින පළවෙනි දවස අද...ෆෝන් එකෙන් මල් කඩලා පැන් ඉහලා පූජා කලාට අද තමයි නේත්‍රා මංගල්ලේ...

නම මලීෂා කියලා තිබුනු නිසා විස්කි බෝතලේ වගේ ඇති කියලා හිතුනා..(ෂා අගට තිබුනොත් චා ම තමයි)

කොහොමෙන් කොහොමෙන් හරි බස් රථයේ දොස්තර මහත්තයට කෑල්ලක් සෙට් වෙලාද කොහේද..ටිකට් කඩන්නත් සිහියක් නැහැ..

යාන්තම් රුපියල් නමයක් ඉතිරිකරන් පාණදුරේට සැපත් උනාය කියමුකෝ...එන්න කිව්වේ ගෑනු දැරිවි මුචලින්ද දරනෙ ලඟට

කෑල්ල කිව්වෙම නැහැනේ ඇඳන් එන ඇඳුමේ පාට...මම ඉතින් කියලා දැම්මා මගේ වස්ත්‍රාබරන වල විස්තර..

විනාඩි දෙකක් ගියේ නැහැ මෙන්න කෙල්ල මෙතන...මුචලින්ද මාව දරනේ ගහගන්න මම හෙමින් මුචලින්ද දිහා බලලා කීවා

අප්පට සිරි පෙරිය භාන්ඩේ...බර වාහන තියා සැහැල්ලු වාහනයක්වත් පැදලා නැති මට මෙන්න ටෙන් වීල් ලොරියක්...(වාහනේකට කියලා පැදලා තියෙන්නේ අර විල් බැරැක්කේ විතරයි...)

ඔයා හුඟක් වෙලාද ඇවිත්...මෙන්න මෙයා ප්‍රශ්න පත්තරේ කොමසාරිස්ගෙන් කලින්ම ඉල්ලගෙන ඇවිත්..
"ඔයා මලීෂා ද?"

සැක බිය දුරු කරගන්න කියලා ඇහුවට සිරාවටම ඇහුවේ මේකිට මේ නම කොහෙන්ද කියලා..

මේකිටනේ මම දැරිවි කිව්වේ..මේකි රිලවි.....

බර කිලෝ සීයට ග්‍රෑම් පනහක් විතර අඩු ඇති...

උස අඩි පහකි විතර වෙන්නෝන...

මූන හරිම සුන්දරයි..ගුණේ අයියට කොන්ත්‍රාත් දුන්නත් මූනේ තියන වලවල් වහන්න අඩුම කරමේ සතියක් යනවා...ඊට පස්සේ ටින්කරින් බාස් කෙනෙක්ට දීලා ටිංකරින් කරලා පේන්ට් කරලා ගන්න අඩුම තරමේ ලක්ෂ දෙක තුනක්වත් නැතුව බැහැ...

මොනවා නැතත් ඩෙනිමක්නම් දාගෙන හිටියා සුපිරි..මට අහන්නම හිතුනා කොහොමද ඹ්ක කකුල් දෙකට බස්සගත්තේ කියලා..

මොනවා නැතත් සුවඳේ බැහැ හැරෙන හැරෙන පැත්ත එක එක සුවඳ....අර මොකක්ද මාලා ගන්ධ විලේපන ඔක්කෝම මතක් උනා...

"ඔයා මොකද කතා කරන්නැත්තේ..මම ඊයේ දවල් කතා කරපු නැති නිසාද..."

මෙන්න මෙයා ප්‍රශ්නයි උත්තරයි දෙකම දෙනවා..
මමත් ලාවට හිනා උනා..

බඩ කපාගෙන..ගඟට පැනලා රේල් පාරට බෙල්ල තියලා එල්ලිලා මැරෙන්න හිතිලා තිබුනේ..ලැජ්ජාවේ බැහැ හැමෝම සර්කස් පැසිපියා වැටුනොත් ලෙලි ගියා වගේ බලං ඉන්නවා..

"අපි කොහේට හරි ගිහින් කතා කරමු..." 

මම බැරිම තැන කිවිවේ ලැජ්ජාව උන්ඩ්ක පුච්චෙටම දැනුනු නිසා..

"අපි බීච් යං..."
"හා හා කොහේ හරි යං...."

ත්‍රීවිල් එකකව මෙයාම ඉස්සරවෙලා ගොඩ උනා...

"මගේ ලඟ මාරු සල්ලි නැහැ...."

මම කිවිවේ රුපියලි තිහ ත්‍රීවිල් එකට දුන්නොත් මල මගුලක් වෙන නිසා..

මෙන්න මේකි පැනලා දුන්නා පන්සීයක්..

ඉතිරියත් අරන් හෙමිහිට බීච් එකේ අර ගල් ගොඩ ගහලා තිබුනු තැනකට සෙට් උනා.

අනේ කකුලුවෝ හැම තැනම ගුල් හදන් හැංගෙනවා..මට දැනුයි හේතුව වැටහුනේ...අනේ මමත් කකුලුවෙක්වත් උනානම් ....!!!

මහ විසාල කළුගලකට අපි දෙන්නා මුවා උනා..මේ දැරිවිත් මගේ ලඟම වාඩිවෙලා ඇඟටත් හේත්තු උනා...

"අනේ මොනාහරි කතා කරන්නකෝ..."

මේකි ඇඹරෙන්නේ නිකං මාස දෙක තුනකින් වැසිකිලියක් දැකපු නැති බඩ සුද්දවෙන්න බෙහෙත් බීපු ගෑනු දැරිවියක් වගේ

"තූ නොදෝකින් නාකි සමයන්..."මම මටම කියා ගත්තා...

"මෙහෙට එන්නකෝ මූන චුට්ටක් බලන්න" 

කියලා මේකි මගේ මූන හරවපු ගමන්ම දුන්නෙ නැතෑ කිස් එකක් නහය ලඟටම..
අප්පට සිරි මුලු ලෝකෙම නැවතුනා .

.හාත්පස කලුගල් හැකිලුනා..මම මඤ්ඤං උනා..

මේකි උදේම රතුළූනු ,සුදුළූනු,රට ළූනු කවලම් කරලා හදපු මොකක් හරි මඟුලක් කාලා ගන්දස්සාරේ බැහැ..

උදේ බීපු ප්ලේන්ටිය මෙන්න කටටම ඇවිත්...මගේ බඩ බොර බොර ගාන්න අරගෙන නිකං අර මොකක්ද වගේ...

"අනේ මලීෂා මට ටොයිලට් යන්න ඹ්නේ විනාඩියෙන් එන්නම්".

 කියලා දිවිවාදිවිල්ලක්,ගම්සභා,නඟරසභා,පලාත්සභා,ඔක්කෝම පහුකරලා ...

දැන් හති මෙන්න ත්‍රීවිල් එකක් එනවා දැම්මා අත...මේ අර කලින් එකාමයි..

"මල්ලි මාරු සල්ලි නැත්නම් නඟින්න එපා.."මිනිහා නවත්තන්න කලින්ම කිව්වා..

"නෑ අයියා තියනවා..මාව ටවුන් එකට දාන්න..."

පාණදුරේ ටවුමෙන් බැස්සගමන්ම මමබස් එකට සල්ලි තියාගන මිනිහට දුන්නා ඉතිරි ඔක්කෝම..

දුවලා ගිහින් නැග්ගා බස් එකට. කෙලින්ම ගෙදර...අනේ අම්මෝ තාම අර ගඳ නැස් පුඩු අතර....

අරකි තාම අර ගල යට වෙන්නැති..

බස් එකෙන් බහිද්දිම ෆෝන්  එකේ සිමි එක ගලවලා කටේ දාලා දෙතුන් පාරක් හපලා තූ නොදෝකින් කියලා වීසි කරලා දැම්මා....